‘Emy, je moet echt rustiger aan doen!, aldus mijn verloskundige vorige week. Deze zin bracht mij even terug down memory lane, 2012. ‘Vorige keer zei ik al dat je overspannen bent en het rustiger aan moet doen op je werk. Dit heb je niet gedaan. Je hebt een burn-out en ik adviseer je om direct te stoppen met werken’, aldus de huisarts. Waarop ik antwoordde ‘Dat kan niet het is te druk op werk’.

Thuis, relatie, vrienden, werk, hobby’s.. je hebt het er maar druk mee! Ik hou wel van drukte 😀 en het gaat eigenlijk altijd goed totdat er IETS teveel energie van je vraagt en ALLES ineens uit balans is. Dat ‘iets’ kan van alles zijn; een relatie of vriendschap die niet lekker loopt, niet gelukkig zijn op je werk of zoveel hobby’s hebben dat je niet kunt kiezen. Voor je er erg in hebt zegt de huis- of arbo-arts; je bent overspannen!

Overspannen door werk (2012)

De eerste keer dat mijn leven echt uit balans raakte was tijdens mijn vorige baan (2010-2013). Ik werkte bij een super leuk en hard groeiend bedrijf, ik had een goede functie, veel verantwoordelijkheden en uitdagingen én vele uren werken. Iedereen kan dit een periode aan, want hey niemand gaat dood van hard werken toch? Wat je wel nodig hebt zijn periodes dat je kan opladen en als deze periodes niet komen, en zelfs je vakanties je niet echt vakantie hebt, dan is op een gegeven moment de rek eruit. Als je dan toch nog besluit om gewoon gas te blijven geven, dan kan het gebeuren dat je lichaam op een dag gewoon STOP roept. En dan? Nou toen lag ik er na 3,5 jaar uit. Ik was nog maar 29 jaar en overspannen. Ik schaamde me kapot. Ik was nog geeneens 30 én nu al overspannen? Hoe kan ik nou overspannen zijn? Ik kan toch wel wát hebben? Ik werk al sinds mijn 14de?! Ben ik echt zo’n slapjanus?

Het taboe ‘Overspannen zijn’/ ‘Burn out’

Op het moment dat je hierover begint te praten met bekenden en vrienden, dan blijkt ineens wat een taboe hier op hangt. Meerdere oud-studiegenoten bleken al een ‘overspannen-periode’ te hebben gehad of er in te zitten. We wisten het alleen niet van elkaar, terwijl je juist van elkaar kan leren. Volgens diverse onderzoeken is het ook wel een ding van onze generatie. T.o.v. onze ouders kunnen wij alles kiezen wat wij willen. Dit geeft keuze-stress. En als we dan gekozen hebben voor bijvoorbeeld een baan, dan moeten we onszelf keihard bewijzen, want hier heb je tenslotte zelf voor gekozen. ‘Young professionals’ gooien zichzelf ergens dan ook voor de 200% in en werken zich uit de naad voor hun werkgever. Er zijn zelfs werkgevers die hier gebruik van maken en je na 2 jaar inwisselen voor een nieuwe pool ‘starters’. Want na 2 jaar vol gas zonder af en toe een stapje terug, zijn ze opgeblust. Van Human resources heeft zo’n werkgever nog nooit gehoord. Hij heeft alleen ervaring met het woord ‘personeel’. Natuurlijk raakt niet iedereen overwerkt 😛 sommigen worden op tijd ‘slimmer’ en beseffen dat balans het gene is dat ze in hun leven nodig hebben.

Mijn lesje geleerd?

Zelf heb ik in 2012 er 3 maanden uit gelegen. En ik wist dat ik mijzelf niet meer ging aan doen wat ik afgelopen 3,5 jaar had gedaan. Naast dat het TEveel werken mij nekte, waren mijn vrienden en mijn vriend ook niet echt blij met me geweest. Dat bleek ook pas in die periode dat ik eruit lag. Ik had nooit tijd, zei afspraken altijd last-minute af omdat ik moest overwerken of gewoon te moe (dat was het laatst jaar). En thuis was ik vaak te moe om wat leuks te doen én had ik het alleen maar over werk. Mega gezellig dus, NOT! Dat moest ik zeker anders gaan doen. Dus werd het hoogst tijd om balans te krijgen in mijn leven en iets te gaan doen waar ik echt blij van word! En dat is gelukt!

Sinds 3 jaar heb ik een super leuke baan in het vakgebied waar ik voor gestudeerd heb; Marketing & communicatie én waar mijn organisatiekunde skills goed van pas komen. Ik kan op de fiets naar het werk (yeaaaah geen NS 😉 ) en heb leuke en gezellige collega’s. Ja het is 5 dagen in de week hard werken. But i love it! In het weekend ben ik gewoon vrij en op vakanties hoef ik niet dagelijks mijn email in de gaten te houden. Genoeg tijd dus om bij te komen én leuke dingen te doen met vriendlief en mijn vrienden 😀

Dus om antwoord te geven op de vraag of ik mijn lesje heb geleerd? Ja! Dat denk ik wel.

-xxx- Emy

P.S. Hoe ik erbij kwam om een blog te schrijven over iets wat een paar jaar geleden speelde in mijn leven?
Nou, ik ben inmiddels 26 weken zwanger en MOET het rustiger aan gaan doen voor de baby in mijn buik. Door deze extra factor, genaamd Zwangerschap (waar ik heeeeeel blij mee ben 😉 ) is er weer ‘iets’ dat mijn leven uit balans brengt. Hier meer over in mijn blog van morgen: 27 weken zwanger; Hoe moet ik rustiger aan doen?